Υπάρχουν λόγοι για μια νέα γυναίκα με πρωτοδιαγνωσμένη ΣκΠ να στερηθεί τη χαρά της μητρότητας;
Όχι, γιατί η ΣκΠ αφενός δεν είναι κληρονομούμενη νόσος κι αφετέρου δεν σχετίζεται με αυξημένο αριθμό ώσεων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αντιθέτως, κατά το 2ο και 3ο τρίμηνο
Θα πρέπει μια γυναίκα με πρόσφατα διαγνωσμένη ΣκΠ που σχεδιάζει να κάνει στο μέλλον παιδί να μην πάρει προφυλακτική αγωγή;
Όχι! Θα πρέπει όμως να προσαρμόσει τη φαρμακευτική αγωγή στο πλαίσιο του οικογενειακού της προγραμματισμού. Οι περισσότερες διαθέσιμες θεραπείες αντενδείκνυνται στην εγκυμοσύνη και γενικά συνιστάται η διακοπή της χορηγούμενης θεραπείας μόλις διαπιστωθεί κύηση. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν και το ενδεχόμενο έξαρσης της νόσου μετά τη διακοπή της λήψης προφυλακτικής αγωγής. Δεδομένου ότι υπάρχουν πλέον θεραπευτικές επιλογές που διευκολύνουν τον οικογενειακό προγραμματισμό είναι αναγκαία η διεξοδική συζήτηση με τον θεράποντα ιατρό για την εξατομικευμένη επιλογή της πλέον κατάλληλης θεραπείας.
Μπορεί μια έγκυος ασθενής με ΣκΠ να γεννήσει φυσιολογικά;
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για γυναίκες χωρίς σημαντικό κλινικό έλλειμμα να αποφύγουν έναν φυσιολογικό τοκετό. Αν και το ποσοστό καισαρικών τομών είναι ελαφρώς αυξημένο ούτε η εγκυμοσύνη, ούτε ο τοκετός σε ασθενείς με ΣκΠ σχετίζεται με αυξημένα ποσοστά επιπλοκών. Θα πρέπει να επισημανθεί επίσης ότι η επιλογή της επισκληριδίου αναισθησίας δεν επιβαρύνει την πορεία της νόσου.
Επιτρέπεται μια ασθενής με ΣκΠ να θηλάσει το νεογέννητο παιδί της;
Είναι γνωστό ότι στην πορεία της εγκυμοσύνης ο κίνδυνος υποτροπής της νόσου μειώνεται έως και 80%. Όμως στους 3 πρώτους μήνες μετά τον τοκετό υπολογίζεται πως σχεδόν το 1/3 των ασθενών υποτροπιάζουν. Έχει διαπιστωθεί ότι γυναίκες που θηλάζουν πλήρως τα μωρά τους για τους 2 πρώτους μήνες εκδηλώνουν σπανιότερα συμπτώματα της νόσου. Αν και δεν έχει εξηγηθεί επαρκώς το φαινόμενο αυτό, συνιστάται στις λεχώνες με ΣκΠ να θηλάζουν για 4 έως 6 μήνες και στη συνέχεια να ξαναρχίζουν τη θεραπεία τους.
Comentarios